دعوای کودکان

یک روز صبح، که چای درست می‌کردم و صدای جیغ پسرانم را از اتاق می‌شنیدم. مکث کردم تا بفهمم چه اتفاقی افتاده است و متوجه شدم که آنها بر سر لیزی نوری که در پارک پیدا کرده بودند با هم دعوا می کردند. آنها را جدا کردم و به آنها گفتم که اجازه ندارند تا آخر روز دوباره با آن بازی کنند. 

وقتی به خانه رسیدم صدای جیغ پسرها را دوباره شنیدم. این بار، آنها در حال مبارزه کامل بر سر لیزنوری بودند. وارد اتاق شدم و با صدای عمیقی فریاد زدم: بس کن! همانطور که من فریاد می زدم، هر دو از ترس خم شدند. اسباب بازی را گرفتم، شکستم و انداختمش تو سطل زباله. من بلافاصله احساس گناه کردم. خواهر و برادرها می خواهند دعوا کنند - این بخشی از زندگی و پیشرفت است. می دانستم که این وضعیت را منفجر کرده ام. آن روز به خودم گفتم که پیشرفت خواهم کرد.

در اینجا 5 راه بهتر برای واکنش نشان دادن به

 دعوای بچه ها آورده شده است.

1. آرام بمانید.

در حالی که می‌خواهم فریاد بزنم تا بچه‌هایم فوراً متوقف شوند، آرام ماندن بهترین کاری است که می‌توانید برای حل تعارض انجام دهید. سرهای سردتر غالب هستند و نحوه نشان دادن خویشتن داری عاطفی به خنثی کردن سریعتر وضعیت کمک می کند. وقتی خونسردی خود را از دست می دهید، بچه های شما نیز یاد می گیرند خونسردی خود را از دست بدهند. در عوض، مبارزان را از هم جدا کنید و اجازه دهید قبل از شروع صحبت آرام شوند.

2. حقایق را دریافت کنید

به عنوان مدیر درگیری در خانه خود، باید حقایق را بدست آورید. تمام تلاش خود را بکنید تا بر روی احساسات مانور دهید تا بفهمید چه اتفاقی افتاده است. به سادگی نپرسید چه اتفاقی افتاده است. بپرسید که آیا هر یک از بچه ها خوب هستند؟ با پرسیدن این سوال، روی موقعیت تمرکز نمی کنید. شما در آن لحظه به قلب فرزندتان توجه می کنید. پس از آن، جزئیات را دریافت کنید.

3. روی اینکه چه کسی دعوا را شروع کرده است تمرکز نکنید.

اکثر پدرها می خواهند هر چه زودتر وضعیت را اصلاح کنند. با اینکه چه کسی چه چیزی را شروع کرد شروع می کنیم و از آنجا می رویم. اما چه کسی آن را شروع کرد، مسئله اشتباه است. تمرکز بر اینکه چه کسی آن را شروع کرده است تنها بخشی از درگیری را حل می کند. ممکن است بیشتر از آن باشد. این احتمال وجود دارد که دعوا واقعاً ریشه در استرس کودک به خاطر اتفاقی که در مدرسه، تمرین یا در برخورد قبلی با شما رخ داده باشد، باشد.

4. سازگاری را نشان دهید.

هنگامی که شما پایدار هستید، محیطی امن و مطمئن را برای کودکان خود ایجاد می کنید تا احساسات خود را بیان کنند.
مهم است که در واکنش های خود ثابت قدم باشید، هر چند گاهی اوقات این کار سخت باشد. ثبات نشان دهنده اقتدار و اینکه شما مسئول هستید. زمانی که فرزندان شما ممکن است احساس ترس و اضطراب کنند، ثبات نشان دهنده ثبات است. وقتی ثبات دارید، محیطی امن و مطمئن برای فرزندانتان ایجاد می کنید تا احساسات خود را بیان کنند.

5. نظم و انضباط مناسب.

اگر فرزندان شما بر سر یک موضوع واقعی که نیاز به نظم و انضباط دارد دعوا می کنند، مطمئن شوید که نظم شما مناسب است. اجازه ندهید که احساسات شما بهترین حالت را داشته باشند. در واقع، شما ممکن است با نظم و انضباط از اوج بگیرید، مانند زمانی که شمشیر نوری را شکستم و پرت کردم. وقتی این اتفاق می‌افتد، نترسید که وقتی آرام هستید پیش فرزندانتان برگردید و با عذرخواهی درستش کنید. یک بار به پسرم گفتم که  تمام روزنمی تواند از دوچرخه‌اش استفاده کنی،  زیرا سر خواهرش فریاد می زد. این اتفاق در ساعت 8:30 صبح رخ داد. در ساعت 9:30 متوجه شدم که کمی از آن دورتر شدم و به او نشان دادم که لطف به چه معناست.

برای شما سخت‌ترین بخش انضباط بعد از اینکه متوجه شدید فرزندانتان در حال دعوا هستند چیست؟

با بچه‌هایتان صحبت کنید و بپرسید: «وقتی احساس می‌کنید با خواهر یا برادرتان درگیر می‌شوید، چه کاری متفاوت می‌توانید انجام دهید؟»